کامپوزیت فلو تینت نانوهیبرید – Biodinamica – EPIC Tint

کامپوزیت فلو تینت نانوهیبرید – Biodinamica – EPIC Tint

کاربردهای اصلی تینت‌ های دندانپزشکی:

1. ایجاد افکت‌های طبیعی روی ترمیم‌ها:

تینت‌ها به دندانپزشک اجازه می‌دهند رگه‌های مینایی، لکه‌های طبیعی، یا شفافیت خاص دندان‌ها را تقلید کنند.

به‌خصوص برای ترمیم‌های ناحیه قدامی (جلویی)، برای هماهنگی با رنگ دندان‌های مجاور بسیار مفیدند.

2. شبیه‌سازی ترانسلوسنسی (شفافیت):

برای بازآفرینی نواحی نیمه‌شفاف لبه دندان‌ها یا خط ترک‌های طبیعی.

3. هماهنگی دقیق‌تر با رنگ دندان:

ممکن است ترمیم کامپوزیتی بعد از شکل‌گیری نیاز به تنظیم دقیق رنگ داشته باشد. تینت به تنظیم دقیق Hue، Value و Chroma کمک می‌کند.

4. استفاده در ساخت ترمیم‌های غیرمستقیم (Inlay, Onlay, Veneer):

در ساخت لامینیت یا ونیرهای سرامیکی، تینت بین لایه‌های پرسلن یا هنگام سمان کردن برای اصلاح رنگ نهایی به کار می‌رود.

5. استتار نواحی تیره یا فلوروزیس:

به‌صورت موضعی می‌توان تینت را برای کاور کردن لک‌ها یا نواحی تغییر رنگ‌یافته استفاده کرد.

انواع تینت:

بر پایه رزین نوری (Light-cured): پس از اعمال نیاز به لایت کیور دارد.

بر پایه آب یا الکل: معمولاً در مراحل آزمایشگاهی یا هنگام تنظیم رنگ ونیرهای پرسلن کاربرد دارند.

نکته مهم در استفاده از تینت دندانپزشکی:

تینت‌ دندانپزشکی باید به‌صورت محدود و کنترل‌شده استفاده شوند، زیرا مقدار زیاد آن‌ها ممکن است باعث افت کیفیت نوری ترمیم (opacity یا تیرگی زیاد) یا ایجاد ظاهری غیرطبیعی شود.

تینت‌های دندانپزشکی، رنگ‌های مختلفی وجود دارد که هرکدام برای ایجاد یک جلوه خاص در بازسازی ظاهری دندان استفاده می‌شوند. این رنگ‌ها معمولاً برای تقلید ویژگی‌های طبیعی دندان مثل رنگ عاج، خطوط ترک، شفافیت، لکه‌ها، و دیگر افکت‌های ظاهری هستند.

در ادامه، رایج‌ترین رنگ‌ها و کاربرد هرکدام را توضیح داده شده است:

رنگ‌های رایج تینت‌ها و کاربردشان:

1. White (سفید):

برای ایجاد خطوط ترک‌مانند (Craze Lines) یا شبیه‌سازی خطوط سفید روی دندان طبیعی.

استفاده در ناحیه انسیزال (لبه برنده دندان‌های قدامی) یا فیس‌ های سطحی.

2. Blue (آبی):

برای ایجاد ترانسلوسنسی (translucency) در لبه انسیزال.

تقلید شفافیت طبیعی دندان‌های جوان.

3. Gray (خاکستری):

برای کاهش شدت رنگ‌های گرم‌تر یا افزودن تیرگی در ناحیه گردنی (سرویکال) یا بخش‌های داخلی.

کاربرد در دندان‌های مسن‌تر.

4. Brown (قهوه‌ای):

برای شبیه‌سازی لکه‌های رنگی روی سطح دندان، خصوصاً در شیارها و فرورفتگی‌های سطح اکلوزال.

کاربرد در بازسازی ظاهر طبیعی دندان‌های مصرف‌شده یا دارای لکه.

5. Yellow (زرد):

برای گرم‌تر کردن رنگ نهایی، خصوصاً در ناحیه گردنی دندان.

تقلید رنگ عاج در دندان‌های طبیعی بالغ.

6. Orange (نارنجی):

گاهی برای ترکیب با رنگ‌های دیگر جهت بازسازی رنگ‌های خاص عاج استفاده می‌شود.

ایجاد جلوه گرم‌تر در موارد خاص.

7. Red/Pink (قرمز / صورتی):

به‌ندرت استفاده می‌شود، اما در بازسازی دندان‌هایی با فلوئوروزیس یا تغییر رنگ‌های خاص ممکن است کاربرد داشته باشد.

همچنین گاهی در ساخت روکش‌هایی که لثه مصنوعی دارند (مثل دندان مصنوعی) برای بازسازی ناحیه لثه استفاده می‌شود.

8. Amber (کهربایی):

ترکیبی از زرد و نارنجی، برای بازسازی رنگ‌های گرم و طبیعی در عمق دندان.

مناسب برای ترمیم‌های لایه‌ای و ترکیب با دنتین.

9. Violet / Purple (بنفش):

کاربرد این تینت دندانپزشکی برای تعدیل رنگ‌های زرد یا قهوه‌ای، یا شبیه‌سازی برخی افکت‌های نوری خاص در لبه‌های دندان می‌باشد.

✅ نکات کلیدی در استفاده از تینت‌ها:

تینت‌ها معمولاً به صورت لایه‌ای نازک بین لایه‌های کامپوزیت یا پرسلن استفاده می‌شوند.

مقدار مصرف باید دقیق باشد؛ استفاده بیش‌ازحد باعث مصنوعی‌شدن نتیجه نهایی می‌شود.

در درمان‌های زیبایی، تطابق با دندان‌های مجاور و استفاده درست از تینت‌ها تفاوت زیادی در نتیجه نهایی ایجاد می‌کند.